Sandy en Mickey, de beide frettenzusjes, die kort na elkaar overleden.
Ze fleurden mijn dagen op met hun vrolijke streken, en lieten met hun wardance (wardance) iedere sombere bui lieten verdwijnen.
En Boet, met zijn 15 jaar een heer op leeftijd.
Hij was óp, had veel pijn, en vond het vreselijk dat hij niet helemaal zindelijk meer was.
Van al mijn kameraadjes kan ik zeggen dat ze het goed hebben gehad, veel liefde kregen, en daardoor ook veel liefde teruggaven.
Ik wist dat onderstaand verhaal in het Engels bestond.
Toen ik ernaar zocht, vond ik de Nederlandse vertaling.
Ik mag graag denken dat mijn drietal daar op me wacht, dat maakt het verlies iets makkelijker te dragen.
The Rainbow Bridge
Er is een brug die de hemel en aarde verbind deze heet de Rainbow Bridge.
Deze brug heet zo omdat hij uit zoveel kleuren bestaat.
Daar zijn graslanden en heuvels voor al onze speciale vrienden
zodat ze kunnen rennen en samen kunnen spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden zijn er warm en comfortabel.
Alle zieke en oude dieren worden hersteld in gezondheid en kracht;
die gewond of verminkt waren, worden weer ongeschonden en sterk,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, maar er is één klein ding:
ze missen allemaal een speciaal iemand, iemand die achtergelaten is.
Ze rennen en spelen samen,
maar er komt een dag waarin er één plotseling stopt en de verte in kijkt.
Zijn heldere ogen staan strak; zijn verlangende lichaam begint te trillen.
Opeens breekt hij van de groep, vliegt over het gras, sneller en sneller.
Je bent gezien, en wanneer jij en je speciale vriend elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast in dit vreugdevolle weerzien,
om nooit meer apart te zijn.
De vrolijke kussen regenen op je gezicht; je handen aaien de liefdevolle kop,
en je kijkt nog een keer in die vertrouwde ogen,
zo lang weg uit je leven, maar altijd aanwezig in je hart.
Dan passeer je de Rainbow Bridge, samen!
schrijver: onbekend
Deze brug heet zo omdat hij uit zoveel kleuren bestaat.
Daar zijn graslanden en heuvels voor al onze speciale vrienden
zodat ze kunnen rennen en samen kunnen spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden zijn er warm en comfortabel.
Alle zieke en oude dieren worden hersteld in gezondheid en kracht;
die gewond of verminkt waren, worden weer ongeschonden en sterk,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, maar er is één klein ding:
ze missen allemaal een speciaal iemand, iemand die achtergelaten is.
Ze rennen en spelen samen,
maar er komt een dag waarin er één plotseling stopt en de verte in kijkt.
Zijn heldere ogen staan strak; zijn verlangende lichaam begint te trillen.
Opeens breekt hij van de groep, vliegt over het gras, sneller en sneller.
Je bent gezien, en wanneer jij en je speciale vriend elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast in dit vreugdevolle weerzien,
om nooit meer apart te zijn.
De vrolijke kussen regenen op je gezicht; je handen aaien de liefdevolle kop,
en je kijkt nog een keer in die vertrouwde ogen,
zo lang weg uit je leven, maar altijd aanwezig in je hart.
Dan passeer je de Rainbow Bridge, samen!
